-Τι χρώμα έχει ο ήλιος; ρωτάω τη μικρή μου ανηψιά..
–Κίτλινο μου απαντάει…και το κίτρινο γεμίζει αισιοδοξία τις σκέψεις μου.
Όταν όλα δουλεύουν ρολόι, όταν τα προβλήματα της κοινωνίας δεν τρυπώνουν σπίτι σου, όταν ζεις στον μικρόκοσμό σου που είναι σαν ένα μικρό ροζ συννεφάκι και μπορείς να το κουμαντάρεις και να χαίρεσαι με τα μικρά και τα μεγάλα, το γκρι δεν σε ενοχλεί…το αναζητάς μάλιστα για να φέρει σε ισορροπία το ουράνιο τόξο που κατακλύζει την καθημερινότητά σου…να σε αγκαλιάσει σφιχτά στο σκούρο του και να σε δροσίσει στους ψυχρούς του τόνους. Έτσι τότε, πήραμε την απόφαση και βάψαμε το σαλόνι μας γκρι σκούρο. Το λατρεύω αυτό το χρώμα (αν μπορεις να το πεις ετσι)…μέσα όμως στη μαυρίλα που έχει φέρει η κατάσταση στη χώρα μας, με όσα βλέπουμε, παρακολουθούμε, ακούμε και ζούμε γύρω μας, αναζήτησα ένα touch, μία σταγονίτσα, ένα eye-catching στοιχείο, κάτι τόσο δα, που να μου θυμίζει πως ο ήλιος είναι κίτλινος…και ακόμη λάμπει στον ουρανό (αν και μας κάνει τα νουμεράκια του κι αυτός ώρες ώρες).
Προτάσεις σε γκρι και κίτρινο
Μία μικρή αλλαγή στη θέση των επίπλων – από αυτές που κάνω σχετικά συχνά στο σπίτι- μου ελευθέρωσε μία γωνιά για το νέο μου “παιχνίδι”. Έτσι, πήρα κάποια παλιά πινακάκια που είχα φτιάξει με κομμάτια ταπετσαρίας, πήρα και δυο “κερατούκλικα” που κείτονταν αραχνιασμένα σε ένα ντουλάπι (μη με ρωτήσετε που βρέθηκαν, αλλά να που ήρθε η ώρα τους!) τα έβαψα κίτρινα και ιδού το αποτέλεσμα…
Δεν ξέρω πια είναι η γνώμη σας, αλλά ξέρω πως όποτε αράζω στον καναπέ μου που βρίσκεται ακριβώς απέναντί τους, μου φτιάχνει η διάθεση…και ο ήλιος μέσα μου, λάμπει 🙂
